- rozwścieczyć się
- rozwścieczyć się {{/stl_13}}{{stl_7}}'wpaść we wściekłość; rozzłościć się, rozjuszyć się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rozwścieczył się na dzieci. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
rozwścieczyć się
Look at other dictionaries:
rozwścieczyć — dk VIb, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczysz, rozwścieczyćwściecz, rozwścieczyćczył, rozwścieczyćczony «doprowadzić kogoś do wściekłości; rozzłościć, rozgniewać, rozwścieklić» Nieposłuszeństwo syna rozwścieczyło go. Rozwścieczony niepowodzeniem.… … Słownik języka polskiego
rozjuszyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, rozjuszyć sięszę się, rozjuszyć sięszy się {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść we wściekłość, w gniew; rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okropnie się rozjuszył na takie traktowanie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozgniewać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać silny, narastający gniew; rozzłościć się, rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka rozgniewała się na syna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozjuszyć — dk VIb, rozjuszyćszę, rozjuszyćszysz, rozjuszyćjusz, rozjuszyćszył, rozjuszyćszony rozjuszać ndk I, rozjuszyćam, rozjuszyćasz, rozjuszyćają, rozjuszyćaj, rozjuszyćał, rozjuszyćany «doprowadzić do wściekłości; rozwścieczyć» Kłótnia jeszcze… … Słownik języka polskiego
rozwścieczenie — n I 1. rzecz. od rozwścieczyć. 2. «niepohamowany gniew, wściekłość, złość» Nie mógł opanować rozwścieczenia. rozwścieczenie się rzecz. od rozwścieczyć się … Słownik języka polskiego
rozwścieklić — dk VIa, rozwścieklićlę, rozwścieklićlisz, rozwścieklićlij, rozwścieklićlił, rozwścieklićlony → rozwścieczyć Rozwścieklił go swoją arogancją. rozwścieklić się → rozwścieczyć się … Słownik języka polskiego
